Verbum

ёмісты, ✂.

1. Змяшчальны, здольны змясціць у сабе многа чаго-н.

   • Ёмістая пасудзіна.

2. перан. 3 вялікім і багатым зместам, сэнсам.

   • Ё. характар героя.

ёмішча, ✂, н.

Пасудзіна, рэзервуар для змяшчэння чаго-н.

• Ё. для вады.

ёмка​¹, прысл.

Зручна, добра.

• Мне тут ё.
• Ё. есці, уладкавацца.

ёмка​², ✂, ж. (абл.).

Чапяла.

• Трэба ёмку адрамантаваць: патэльні не бярэ.

ёмкі, ✂.

1. Зручны ў карыстанні (пра рэч).

   • Ё. інструмент.

2. Зграбны, добра складзены (пра чалавека; разм.).

|| наз. ёмкасць, ✂.

ён, ✂; займ. асаб.

1. Указвае на прадмет гаворкі (выключаючы субяседнікаў).

2. толькі Р. Ужыв. ў знач. прыналежнага займенніка.

   • Яго кніга.

3. У спалучэнні з часціцай «вось» набывае ўказальны характар.

   • Вось яна — родная вёска!

ёрзаць, ✂; незак. (абл.).

Седзячы, круціцца на месцы.

• Ё. на крэсле.

|| наз. ёрзанне, ✂.

ёрш​¹, ✂, м.

1. Невялікая прэснаводная касцістая рыба сямейства акунёвых з калючымі плаўнікамі.

2. Шчотка для мыцця бутэлек, лямпавага шкла і пад.

|| прым. яршовы, ✂.

ёрш​², ✂, м. (разм.).

Сумесь гарэлкі з півам, якая хутка і моцна ап’яняе.

ёсць​¹

1. Форма цяпер. часу ўсіх асоб і мн. ліку дзеяслова быць; служыць звязкай у састаўным іменным выказніку.

   • Што ё. сумленне?
   • Закон ё. закон.
   • Гаспадарка ё. мая апора.

2. Існуе, маецца ў наяўнасці.

   • Ё. спадзяванне.
   • Ё. у чым сумнявацца.
   • Што ёсць духу (разм.) —
     1. вельмі хутка (бегчы, ехаць і пад.);
     2. вельмі моцна (крычаць і пад.).