Verbum

дысцыплінаваны, ✂.

Які падпарадкоўваецца дысцыпліне​¹, захоўвае парадак.

• Д. работнік.
• Д. навучэнец.

|| наз. дысцыплінаванасць, ✂.

дысцыплінаваць, ✂; зак. і незак.

1. Прывучыць (прывучаць) да дысцыпліны.

2. перан. Прывучыць (прывучаць) да строгага парадку, вытрыманасці ў чым-н. (кніжн.).

   • Дружба згуртоўвае і дысцыплінуе байцоў.

дысцыплінарны, ✂.

1. гл. дысцыпліна.

2. Папраўчы, звязаны са справамі аб парушэнні дысцыпліны.

   • Дысцыплінарнае спагнанне.

дыфамацыя, ✂, ж.

Апавяшчэнне ў друку звестак (сапраўдных або ўяўных), якія ганьбяць, няславяць каго-н.

• Справа аб дыфамацыі.

|| прым. дыфамацыйны, ✂.

дыферэнцыраваць, ✂; зак. і незак.

1. Расчляніць (расчляняць), адрозніць (адрозніваць) асобнае, прыватнае пры разглядзе, вывучэнні чаго-н. (кніжн.).

   • Д. нормы расцэнак.

2. Знайсці (знаходзіць) дыферэнцыял (у 1 знач.; спец.).

|| наз. дыферэнцыяцыя, ✂ і дыферэнцыраванне, ✂.

дыферэнцыял, ✂, м.

1. У матэматыцы: галоўная лінейная частка прырашчэння залежнай пераменнай велічыні (функцыі), якая прыбліжана выражае значэнне гэтага прырашчэння, а таксама прырашчэнне незалежнай пераменнай велічыні.

2. Механізм у прыводзе вядучых колаў аўтамабіля, трактара і іншых колавых машын, які дазваляе праваму і леваму вядучым колам круціцца з рознай хуткасцю (спец.).

   • Д. з канічнымі зубчатымі коламі.

|| прым. дыферэнцыяльны, ✂.

• Дыферэнцыяльнае вылічэнне.

дыферэнцыяльны, ✂.

1. гл. дыферэнцыял.

2. Розны, неаднолькавы пры розных умовах.

   • Дыферэнцыяльная рэнта.
   • Д. тарыф.

дыфірамб, ✂, м.

1. У старажытных грэкаў: урачыстая харавая песня ў гонар бога Дыяніса.

2. перан. Перабольшаная пахвала; усхваленне.

   • Спяваць дыфірамбы каму-, чаму-н. (непамерна ўсхваляць).

|| прым. дыфірамбічны, ✂.

• Дыфірамбічныя вершы.

дыфракцыя, ✂, ж.

У фізіцы: агібанне хвалямі (светлавымі, гукавымі і пад.) сустрэчных перашкод.

• Д. святла.

|| прым. дыфракцыйны, ✂.

дыфтонг, ✂, м.

У лінгвістыцы: спалучэнне ў адным складзе двух галосных гукаў, не раздзеленых зычнымі.

|| прым. дыфтангічны, ✂.