Verbum

аво́й, выкл. (разм.).

Выгук пры выказванні здзіўлення, захаплення і пад.

• Авой, якая хмара!

аво́хці, выкл. (абл.).

Выгук пры выказванні жалю, бядоты.

◊

• Авохці мне (разм.) — гора мне.

ага́, часц.

1. часц. Ужыв. пры выказванні згоды, сцвярджэння, пры ўспамінанні чаго-н., пры перамене тэмы гутаркі і пад.

   • Чуеш? Ага, чую.
   • Усе прыехалі? Ага.

2. выкл. Вокліч з пераможнай інтанацыяй.

   • Ага! Папаўся!

агаблява́ць, ✂; зак.

Зрабіць гэблем роўнай, гладкай паверхню чаго-н.

• А. дошкі.

|| незак. агаблёўваць, ✂.

|| наз. агаблёўванне, ✂.

ага́ва, ✂, ж.

Травяністая трапічная расліна з шорсткім буйным лісцем, якая разводзіцца як дэкаратыўная і для здабывання валакна.

|| прым. агававы, ✂.

• Сямейства агававых (наз.).

агавары́цца, ✂; зак.

1. Зрабіць агаворку; загадзя папярэдзіць, растлумачыць.

   • Перш як чытаць даклад, трэба а.

2. Памылкова сказаць не тое, што трэба.

   • А. ад хвалявання.

|| незак. агаворвацца, ✂.

агавары́ць, ✂; зак.

Спецыяльна адзначыць, зрабіць агаворку.

• А. сваю нязгоду.

|| незак. агаворваць, ✂.

агаво́рка, ✂, ж.

1. Дадатковае тлумачэнне, заўвага.

   • Згадзіцца без усякіх агаворак.

2. Памылкова ўжытае слова або выраз.

   • Выпадковая а.

|| прым. агаворачны, ✂.

агаласі́цца, ✂; зак.

Напоўніцца якімі-н. моцнымі гукамі.

• Лес агаласіўся спевам птушак.
• Вуліца агаласілася плачам.

|| незак. агалошвацца, ✂ і агалашацца, ✂.

агаласі́ць, ✂; зак.

1. Напоўніць якімі-н. гукамі.

   • А. лес песнямі.

2. Урачыста абвясціць, абнародаваць.

   • А. тэкст прывітальнай тэлеграмы.

|| незак. агалошваць, ✂ і агалашаць, ✂.

|| наз. агалашэнне, ✂.