ага́, часц.

  1. часц. Ужыв. пры выказванні згоды, сцвярджэння, пры ўспамінанні чаго-н., пры перамене тэмы гутаркі і пад.

    • Чуеш? Ага, чую.
    • Усе прыехалі? Ага.

  2. выкл. Вокліч з пераможнай інтанацыяй.

    • Ага! Папаўся!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)