Verbum

дзюбаты, ✂.

1. З доўгай дзюбай.

   • Д. бусел шпацыруе.

2. Падобны на дзюбу.

   • Прамову гаварыў чалавек з дзюбатым тварам.

дзюбацца, ✂; незак.

1. Пра птушак: мець звычку дзюбаць каго-н.

   • Гусі дзюбаюцца.

2. Біць дзюбай адзін аднаго.

   • Пеўні дзюбаюцца на сметніку.

дзюбаць, ✂; незак. (разм.).

1. Дзяўбаць (пра птушак).

2. Удараць чым-н. вострым або ўдарацца аб што-н., пакідаючы след.

   • Д. лапаю лёд.
   • Кулі дзюбаюць жалеза.

◊

• Дзюбаць носам (разм.) — драмаць, то апускаючы, то ўзнімаючы галаву.

|| аднакр. дзюбнуць, ✂ і дзюбануць, ✂.

|| наз. дзюбанне, ✂.

дзюбнуць, ✂; зак.

1. гл. дзюбаць.

2. Выпіць спіртнога (разм.).

   • Добра дзюбнулі на вяселлі.

дзюдаіст, ✂, м.

Спартсмен, які займаецца дзюдо.

|| ж. дзюдаістка, ✂.

|| прым. дзюдаісцкі, ✂.

дзюдо, нескл., н.

Японская барацьба вольнага стылю.

дзюны, ✂, ж.

Узбярэжныя пясчаныя наносы, якія перамяшчаюцца ветрам.

|| прым. дзюнны, ✂.

дзюраль, ✂, м.

Тое ж, што і дзюралюміній.

|| прым. дзюралевы, ✂.

дзюралюміній, ✂, м.

Лёгкі трывалы сплаў алюмінію з меддзю, магніем і іншымі элементамі.

|| прым. дзюралюмініевы, ✂.

дзюрчаць, ✂; незак. (разм.).

Цурчаць, ствараць булькатлівыя гукі.

• Ручаёк дзюрчаў па каменьчыках.