дзюбаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне
-
Дзяўбаць (пра птушак).
-
Удараць чым-н. вострым або ўдарацца аб што-н., пакідаючы след.
- Д. лапаю лёд.
- Кулі дзюбаюць жалеза.
Дзюбаць носам (размоўнае) — драмаць, то апускаючы, то ўзнімаючы галаву.
|| аднакратны дзеяслоў: дзюбнуць і дзюбануць.
|| назоўнік: дзюбанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)