Verbum

дзюбаць, ​^✂; незак. (разм.).

1. Дзяўбаць (пра птушак).

2. Удараць чым-н. вострым або ўдарацца аб што-н., пакідаючы след.

   • Д. лапаю лёд.
   • Кулі дзюбаюць жалеза.

◊

• Дзюбаць носам (разм.) — драмаць, то апускаючы, то ўзнімаючы галаву.

|| аднакр. дзюбнуць, ✂ і дзюбануць, ✂.

|| наз. дзюбанне, ✂.