Verbum

дзічыцца, ✂; незак. (разм.).

Саромецца, ухіляцца ад сустрэч і размоў, асабліва з чужымі ці мала знаёмымі людзьмі.

• Д людзей.

дзічэць, ✂; незак.

1. Станавіцца дзікім, перараджацца.

   • Дрэвы дзічэюць.
   • Без нагляду лес дзічэў.

2. перан. Станавіцца нелюдзімым, дзіклівым.

   • Д. на адзіноце.

|| зак. адзічэць, ✂ і здзічэць, ✂.

|| наз. дзічэнне, ✂.

дзот, ✂, м.

Умацаваны абаронны агнявы пункт (скарачэнне па пачатковых літарах: ад рускага выразу — деревоземляная огневая точка).

• Па дзотах праціўніка несціхана садзілі гарматы.

дзылінкаць, ✂; незак. (разм.).

Ствараць чым-н. металічным звінячы гук.

• Д. ключамі.

|| аднакр. дзылінкнуць, ✂.

|| наз. дзылінканне, ✂.

дзын-дзын, гукаперайм.

Пра гукі званочка, бомы і пад.

• А званочак пад дугою дзын-дзын-дзын.

дзьмухавец, ✂, м., зб. (разм.).

Травяністая расліна сямейства складанакветных з жоўтымі кветкамі і насеннем на пушыстых валасінках, дзякуючы якім яно лёгка разносіцца ветрам.

|| прым. дзьмухаўцовы, ✂.

дзьмухаць, ✂; незак.

Перарывіста дзьмуць.

• Д. на шклянку з гарачым чаем.

|| аднакр. дзьмухнуць, ✂.

• Д. на свечку.

|| наз. дзьмуханне, ✂.

дзьмуцца, ✂; незак. (разм.).

Сердаваць, крыўдзіцца, выказваць сваім выглядам незадаволенасць.

• Цэлы тыдзень дзьмецца на старшыню.

дзьмуць, ✂; незак.

1. Веяць, гнаць паветра.

   • Дзьмуў лёгкі ветрык.

2. З сілай выпускаць з рота струмень паветра.

   • Д. на агонь.
   • У дудку дзьме хлапчук.

◊

• Куды вецер дзьме (разм. неадабр.) — не мець сваёй думкі, прыстасоўвацца да існуючых меркаванняў.

дзюба, ✂, ж.

У птушак: рагавое ўтварэнне з дзвюх падоўжаных сківіц.

• Арліная д.

◊

• З камарыную дзюбу (разм.) — пра што-н. малое, мізэрнае.

|| памянш. дзюбка, ✂.