дзьмуць дзеяслоў | незакончанае трыванне
-
Веяць, гнаць паветра.
- Дзьмуў лёгкі ветрык.
-
З сілай выпускаць з рота струмень паветра.
- Д. на агонь.
- У дудку дзьме хлапчук.
Куды ведер дзьме (размоўнае неадабральнае) — не мець сваёй думкі, прыстасоўвацца да існуючых меркаванняў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)