Verbum

дабаўка, ✂, ж.

Тое, што дабаўлена, прыбаўка.

• Верашчаку елі і прасілі дабаўкі.

|| прым. дабавачны, ✂.

дабаўленне, ✂, н.

1. гл. дабавіць.

2. Тое, што дабаўлена.

   • Д. да артыкула.

дабегчы, ✂; зак.

Бягом дасягнуць якога-н. месца.

• Д. да хаты.

|| незак. дабягаць, ✂.

даберман, ✂ і даберман-пінчэр, ✂, м.

Парода службовых сабак-сышчыкаў, звычайна цёмнай масці.

дабіць, ✂; зак.

1. Умярцвіць раненага, падстрэленага.

   • Паляўнічы дабіў звера.
   • Гэтыя весткі зусім дабілі старога (перан.).

2. перан. Канчаткова разграміць.

   • Д. варожыя сілы.

3. Канчаткова разбіць што-н. недабітае, трэснутае; перабіць усё, што засталося цэлым.

   • Д. талеркі.

4. што і чаго. Скончыць біць,утвараць гукі (пра гадзіннік).

   • Гадзіннік не паспеў д. шостага ўдару, як пачалася нарада.

5. Увагнаць да канца.

   • Д. цвік.

6. перан. Завяршыць якую-н. работу.

   • К вечару дабілі жніво.

Дабіць да ручкі (разм.) —

1. дрэннай арганізацыяй прывесці да развалу;
2. прывесці ў непрыгодны стан што-н.

|| незак. дабіваць, ✂.

дабра...

Першая частка складаных слоў, якая ўжыв. замест «добра...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр. дабрадзейны, дабрадушны, дабратворны.

дабрабыт, ✂, м.

Дастатак, забяспечанасць.

• Клапаціцца пра д. народа.

дабраволец, ✂, м.

Тое, што і добраахвотнік.

дабравольніцкі, ✂.

Тое, што і добраахвотніцкі.

дабравольны, ✂.

Тое, што і добраахвотны.