Verbum

абхо́дчык, ✂, м.

Рабочы, які даглядае ўчастак дарогі.

• Дарожны а.
• Пуцявы а.

|| прым. абходчыцкі, ✂.

абцалава́ць, ✂; зак.

Пацалаваць усіх, кожнага, усё, многае.

|| незак. абцалоўваць, ✂.

абца́с, ✂, м.

Цвёрдая набойка на падэшве абутку пад пятой; каблук.

• Боты на высокіх абцасах.
• Трымаць пад абцасам каго-н. (перан. быць у поўным падпарадкаванні; разм.).

|| памянш. абцасік, ✂.

|| прым. абцасавы, ✂.

абцерабі́ць, ✂; зак.

1. Ачысціць ад галля, бацвіння і пад.

   • А. дрэва.
   • А. буракі і моркву.

2. Аб’есці (разм.).

   • А. агрэст.
   • Шпакі абцерабілі вішні.

|| незак. абцярэбліваць, ✂.

абцерушы́ць, ✂; зак.

1. Абтрэсці, абабіць (пыл, снег і пад.) з чаго-н.

   • А. пясок з вопраткі.

2. Памяўшы, аддзяліць, вытрасці.

   • А. каласы.

|| незак. абцярушваць, ✂.

абце́рці, ✂; зак.

1. Выцерці, зрабіць сухім, чыстым.

   • А. рукі.
   • А. твар.

2. Зняць, сцерці верхні слой чаго-н.

   • А. старую фарбу.

|| незак. абціраць, ✂.

|| звар. абцерціся, ✂.

|| незак. абцірацца, ✂.

|| наз. абціранне, ✂ і абцірка, ✂.

• Халоднае абціранне (масаж цела мокрым ручніком).
• Анучка для абціркі станка.

абці́нак, ✂, м.

1. Адсечаны кавалак дрэва, бервяна і пад.

   • А. ад жардзіны.

2. Тое, ад чаго адсечана якая-н. частка.

   • Ад жардзіны застаўся адзін а.

|| прым. абцінкавы, ✂.

абці́рка, ✂, ж. (разм.).

1. гл. абцерці.

2. Тое, чым абціраюць што-н.

|| прым. абцірачны, ✂.

• А. матэрыял.

абціска́льны, ✂, (спец.).

Які служыць, прызначаны для абціскання.

• А. цэх.

абціскны́, ✂.

Тое, што і абціскальны.