Verbum

вяха, ✂, ж.

1. Шост, тычка, звычайна з пучком травы ці галінак на канцы для абазначэння мяжы, напрамку, руху.

2. перан., чаго; звычайна мн. Важны момант, этап у развіцці чаго-н.

   • Асноўныя вехі творчасці пісьменніка.

вяхір, ✂, м.

Буйны лясны голуб.

вяхотка, ✂, ж.

Тое, што і мачалка.

|| прым. вяхотачны, ✂ і вяхоткавы, ✂.

вячоркі, ✂.

Зборы вясковай моладзі зімовымі або асеннімі вечарамі для сумеснай работы, забавы.

вячысты, ✂ (паэт.).

Векавечны, векавы.

вячэра, ✂, ж.

1. Вячэрняя яда.

   • Позняя в.

2. Страва, прыгатаваная для вячэрняй яды.

   • В. стыне.

вячэраць, ✂; незак.

Есці вячэру.

• Час в.

|| зак. павячэраць, ✂.

• Прынесці в. (г. зн. чаго-н. на вячэру).

вячэрнік, ✂, м. (разм.).

Навучэнец вячэрняй навучальнай установы.

|| ж. вячэрніца, ✂.

вячэрня, ✂, ж.

Вячэрняя царкоўная служба.

вяшчальнік, ✂, м.

1. Даўней — асоба, якая ўсенародна апавяшчала што-н.

2. перан., чаго. Той, хто абвяшчае, сцвярджае што-н. (высок.).

   • В. вызваленчых ідэй.