Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

безгаспада́рны, .

Які не мае гаспадара, які нікому не належыць.

  • Безгаспадарная маёмасць.

|| наз. безгаспадарнасць, .

безгаспада́рчы, .

Тое, што і безгаспадарлівы.

|| наз. безгаспадарчасць, .

безграшо́вы, .

Які ажыццяўляецца без грошай, шляхам безнаяўных або натуральных разлікаў.

  • Б. разлік.

безграшо́ўе, , н.

Недахоп грошай або іх адсутнасць у каго-н.

безгрунто́ўны, .

Які нічым не абгрунтаваны.

  • Безгрунтоўнае абвінавачванне.

|| наз. безгрунтоўнасць, .

безгусто́ўны, .

Які не адпавядае запатрабаванням добрага густу.

  • Б. чалавек.

|| наз. безгустоўнасць, .

бездажджо́ўе, , н. (разм.).

Адсутнасць дажджоў; засуха.

бездако́рны, .

Які не выклікае дакору; беззаганны.

  • Бездакорная праца.
  • Б. адказ вучня.

|| наз. бездакорнасць, .

бе́здань, , ж.

  1. Невымерная глыбіня; прорва.

    • Чорная б.
    • Марская б.
  2. перан. чаго. Вялікая колькасць; безліч (разм.).

    • Б. спраў.

бездапамо́жны, .

  1. Які не можа самастойна справіцца з чым-н.; слабы.

    • Бездапаможныя хворыя.
  2. перан. Вельмі дрэнны, слабы, бяздарны.

    • Бездапаможныя вершы.

|| наз. бездапаможнасць, .