бездако́рны, ​.

Які не выклікае дакору; беззаганны.

  • Бездакорная праца.
  • Б. адказ вучня.

|| наз. бездакорнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)