Verbum

шапкаваць, ✂; незак. (разм.).

1. Уніжальна прасіць каго-н. аб чым-н.

2. Рабалепстваваць, нізкапаклоннічаць; вітацца, знімаючы шапку.

|| наз. шапкаванне, ✂.

шаптала, ✂, ж.

Сушаныя на сонцы абрыкосы або персікі з костачкамі.

шаптацца, ✂; незак.

Гаварыць паміж сабой шэптам.

• Шапталіся ў кутку суседкі.

|| наз. шаптанне, ✂.

шаптаць, ✂; незак.

Гаварыць шэптам.

• Ш. на вуха каму-н.
• Ш. малітвы.

|| аднакр. шапнуць, ✂.

|| наз. шаптанне, ✂.

шаптун, ✂, м.

1. Чалавек, які шэпчацца.

2. перан. Пляткар, распаўсюджвальнік чутак.

3. Знахар, чараўнік (уст.).

|| ж. шаптуха, ✂.

шапялявіць, ✂; незак.

Тое, што і шапяляць.

|| наз. шапяляўленне, ✂.

шапялявы, ✂.

1. Які вымаўляе свісцячыя гукі (с, з) падобна да шыпячых (ш, ж).

   • Шапялявае дзіця.

2. Пра свісцячыя зычныя гукі: які вымаўляецца блізка да шыпячых.

   • Ш. гук.
   • Шапялява (прысл.) вымаўляць «с».

|| наз. шапялявасць, ✂.

шапяляць, ✂; незак.

Гаварыць невыразна, з шапялявым адценнем.

|| наз. шапялянне, ✂.

шар, ✂, м.

1. У матэматыцы: частка прасторы, абмежаваная сферай.

   • Паверхня шара.

2. Прадмет такой формы.

   • Паветраны ш. - 1) лятальны апарат, які паднімаецца ў паветра лёгкім газам, што запаўняе яго шарападобную абалонку; 2) шарападобная цацка ў выглядзе абалонкі, напоўненай паветрам або газам.
   • Зямны ш. (планета Зямля).
   • Хоць шаром пакаці (нічога няма, зусім пуста).

|| памянш. шарык, ✂.

|| прым. шаравы, ✂.

шарабан, ✂, м.

Лёгкі, звычайна двухколавы экіпаж.

|| прым. шарабанны, ✂.