шар назоўнік | мужчынскі род
-
У матэматыцы: частка прасторы, абмежаваная сферай.
- Паверхня шара.
-
Прадмет такой формы.
- Паветраны ш. - 1) лятальны апарат, які паднімаецца ў паветра лёгкім газам, што запаўняе яго шарападобную абалонку; 2) шарападобная цацка ў выглядзе абалонкі, напоўненай паветрам або газам.
- Зямны ш. (планета Зямля).
- Хоць шаром пакаці (нічога няма, зусім пуста).
|| памяншальная форма: шарык.
|| прыметнік: шаравы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)