Verbum

часальшчык, ✂, м.

Рабочы, які займаецца часаннем воўны, ільну і пад.

|| ж. часальшчыца, ✂.

|| прым. часальшчыцкі, ✂.

часам і часамі, прысл.

1. Іншы раз, калі-нікалі.

2. у знач. пабочн. сл. Дарэчы, між іншым.

   • Ты, часам (часамі), не ў госці ідзеш?

часаны​¹ ✂ прым.

Падвергнуты часанню грэбенем, шчоткай.

• Ч. лён.

часаны​² ✂ прым.

Падвергнуты часанню сякерай.

• Часанае бервяно.

часацца, ✂; незак.

Расчэсваць, часаць валасы; прычэсвацца.

|| зак. пачасацца, ✂.

|| наз. часанне, ✂.

часаць​¹, ✂; незак.

1. Распраўляць, расчэсваць грэбенем (валасы).

   • Ч. валасы.
   • Ч. дзіця.

2. Ачышчаць валакно (ільну, канапель), воўну і пад. ад рэштак кастрыцы, аддзяляць лепшае ад горшага пры дапамозе спецыяльных металічных шчотак, грэбеня або часальных машын.

   • Ч. воўну.

3. Хутка ісці, бегчы, энергічна рабіць што-н., бойка гаварыць (разм.).

   • Хлопец бойка чэша ўпрысядкі.

|| зак. пачасаць, ✂.

|| аднакр. часануць, ✂.

|| наз. часанне, ✂.

|| прым. часальны, ✂.

• Часальная машына.

часаць​², ✂; незак.

Сякерай апрацоўваць дрэва.

• Ч. бярвенне.
• Ч. розныя фігуркі з дрэва.

◊

• Часаць языком (разм. неадабр.) — гаварыць абы што, пляткарыць.

• Хоць кол на галаве чашы каму (разм. неадабр.) — пра ўпартага чалавека, які не паддаецца ўгаворам.

|| наз. часанне, ✂.

часіна, ✂, ж.

1. Кароткі адрэзак часу.

   • Зайдзі да нас на часіну.

2. Пара, час, перыяд.

   • Шчаслівая ч. наваселля.

часнок, ✂, м.

Агароднінная расліна сямейства лілейных, а таксама ядомыя цыбуліны гэтай расліны з вострым смакам і рэзкім характэрным пахам.

|| прым. часночны, ✂.

часовы, ✂.

Які існуе, дзейнічае на працягу пэўнага часу, непастаянны.

• Часовае пасведчанне.
• Часовае месца жыхарства.
• Часовая работа.

|| наз. часовасць, ✂.