Verbum

частушачнік, ✂, м. (разм.).

Складальнік і выканаўца частушак.

|| ж. частушачніца, ✂.

частушка, ✂, ж.

Кароткая, звычайна чатырохрадковая песня жартаўлівага або сатырычнага зместу.

|| прым. частушачны, ✂.

часты, ✂.

1. Які складаецца з блізка размешчаных адна ад другой частак; густы.

   • Ч. штакетнік.
   • Ч. дождж.

2. Размешчаны на невялікай адлегласці адзін ад аднаго.

   • Частыя тралейбусныя прыпынкі.

3. Які складаецца з хуткіх рухаў, гукаў, момантаў, што ідуць адзін за адным.

   • Ч. пульс.
   • Чуліся частыя адрывістыя гукі.

4. Які паўтараецца праз кароткія прамежкі часу.

   • Частыя сустрэчы.

|| наз. частата, ✂.

часуча, ✂, ж.

Густая шаўковая тканіна палатнянага перапляцення, звычайна жаўтавата-пясочнага колеру.

|| прым. часучовы, ✂.

часцік, ✂, м.

Рыба, якую ловяць сеткай з дробнымі ячэйкамі ў паўднёвых рыбапрамысловых раёнах.

|| прым. часціковы, ✂.

• Часціковыя кансервы.

часціна, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і частка; вялікая, значная частка чаго-н.

○

• Часціны мовы — лексіка-граматычныя разрады слоў, якія характарызуюцца агульнымі лексічнымі і граматычнымі адзнакамі, агульнымі асноўнымі сінтаксічнымі функцыямі ў сказе.

часціца, ✂, ж.

1. У граматыцы: службовае слова, якое не мае самастойнага значэння, а выражае розныя сэнсавыя, мадальныя і эмацыянальныя адценні слоў, словазлучэнняў і сказаў.

2. Элементарная частка ў складзе якога-н. рэчыва (спец.).

часціць, ✂; незак. (разм.).

Вельмі часта (часцей, чым трэба) выконваць якія-н. дзеянні, рухі і пад.

часць, ✂, ж.

1. Доля, пай, частка, якія належаць каму-н.

   • Трэцюю ч. зямлі бацька адпісаў малодшаму сыну.

2. Асобная самастойная вайсковая адзінка.

   • Камандзір танкавай часці.

3. Галіна якой-н. дзейнасці; спецыяльнасць (разм.).

   • Пайсці па фінансавай часці.
   • Гэта не па маёй часці.

часцяком, прысл. (разм.).

Даволі часта.

• Ён ч. бывае ў нас.