Verbum

цьма​², ✂, ж.

1. У лікавай сістэме старажытнай Русі: дзесяць тысяч (уст.).

2. Тое, што і процьма.

◊

• Цьма цьмушчая (разм.) — вельмі многа, безліч.

цьмець, ✂; незак. (разм.).

1. Цьмяна гарэць.

   • У зямлянцы цьмела газоўка.

2. Станавіцца цьмяным, менш выразным, цямнець.

   • Пад раніцу зоркі цьмеюць.
   • Перажытае ўсё больш цьмела, забывалася (перан.).

3. Вылучацца сваім цьмяным колерам, цямнела.

цьмяны, ✂.

1. Ледзь прыкметны, ледзь бачны; няяркі (пра святло, агонь і пад.).

2. Цёмны, пацямнелы.

   • Цьмянае неба.

3. перан. Без бляску, невыразны (пра вочы, погляд).

4. перан. Без яснага, выразнага сэнсу; мала зразумелы.

   • Цьмяная фармуліроўка.

|| наз. цьмянасць, ✂.

цьфу, гукаперайм. (разм.).

Імітаванне гука пляўка.

• Цьфу! Абрыдзеў як горкая рэдзька.

цэбар, ✂, м.

Шырокая драўляная пасудзіна з клёпак, з двума вушкамі.

|| памянш. цэбрык, ✂ і цабэрак, ✂.

|| прым. цэбравы, ✂.

цэбрык, ✂, м.

1. гл. цэбар.

2. Невялікі цэбар.

цэгла, ✂, ж., зб.

Будаўнічы матэрыял у форме прамавугольных брускоў з гліны і іншых асадкавых парод.

|| прым. цагляны, ✂ і цагельны, ✂.

• Цагляны будынак.
• Цагельны завод.
• Цагельная прамысловасць.

цэд, ✂, м.

Працэджаны раствор заквашанай у вадзе аўсянай мукі, з якога вараць кісель.

цэдра, ✂, ж.

Верхні слой скуркі пладоў цытрусавых, а таксама высушаная скурка іх, якая ў патоўчаным выглядзе служыць вострай прыправай.

• Лімонная ц.

|| прым. цэдравы, ✂.

цэзар, ✂, м.

1. Тытул старажытных і візантыйскіх імператараў; кесар.

2. Манарх, уладар (уст.).