цьмець, ✂; незак. (разм.).

  1. Цьмяна гарэць.

    • У зямлянцы цьмела газоўка.

  2. Станавіцца цьмяным, менш выразным, цямнець.

    • Пад раніцу зоркі цьмеюць.
    • Перажытае ўсё больш цьмела, забывалася (перан.).

  3. Вылучацца сваім цьмяным колерам, цямнела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)