Verbum

хаціна, ✂, ж.

Убогая, старая хата.

|| памянш. хацінка, ✂.

хаця, (разм.).

1. злуч. уступальны. уступальны. Падпарадкоўвае даданыя ўступальныя сказы, выступаючы ў значэнні: нягледзячы на тое, што.

   • Сонца грэла моцна, х. была ўжо восень.

2. часц. ўзмацняльна-вылучальная. Самае меншае, ва ўсякім выпадку.

   • Вы ж х. не спазняйцеся.

3. часц. ўзмацняльна-абмежавальная (звычайна ў спалучэнні з часц. «б») Нічога больш, акрамя гэтага, усяго толькі.

   • Х. б глыточак вады глынуць.

ха-ха, гукаперайм.

Служыць для перадачы гучнага смеху, рогату.

хваёвы, ✂.

1. гл. хвоя.

2. Уласцівы хвоі; зроблены, атрыманы з хвоі.

   • Хваёвыя шышкі.
   • Хваёвая смала.

хваіна, ✂, ж.

Тое, што і хвоя (у 1 знач.); адно дрэва хвоі.

хвала, ✂, ж.

1. Пахвала, адабрэнне.

   • Х. пра выдатную ткачыху разышлася па краіне.

2. Воклік захаплення, удзячнасці, прызнання каму-, чаму-н.

   • Х. працаўнікам палёў.

3. Агульнапрынятая думка пра каго-н., рэпутацыя.

   • Адзін з’еш хоць вала, дык адна х. (прыказка).

хвале...

Першая частка складаных слоў, якая адпавядае па знач. слову хваля і пішацца, калі націск у другой частцы падае не на першы склад, напр. хвалепадобны, хвалеўтваральнік.

хвалебны, ✂.

У якім ёсць пахвала.

• Хвалебная рэцэнзія.
• Х. водзыў.

|| наз. хвалебнасць, ✂.

хвалісты, ✂.

Падобны на хвалі, на паверхню вады, пакрытую хвалямі.

|| наз. хвалістасць, ✂.

хваліцца, ✂; незак.

Расхвальваць свае поспехі, заслугі; з пахвальбой расказваць пра свае ўчынкі, дасягненні і пад.

• Ён любіць х.
• Х. поспехамі.

|| зак. пахваліцца, ✂.