Verbum

хавацца, ✂; незак.

1. Забірацца куды-н., каб іншыя не бачылі, не маглі знайсці.

   • Партызаны хаваліся ў лясах.
   • Х. за шафу.

2. перан. Ухіляцца ад чаго-н.

   • Х. ад работы.

3. перан. Рабіць што-н. так, каб быць незаўважаным.

   • Х. са сваімі намерамі ад суседзяў.

4. Быць заслоненым чым-н.

   • За горкай хавалася хатка.

5. Знаходзіцца, захоўвацца дзе-н. (разм.).

   • Адзенне і палотны хаваліся ў скрыні.

6. Зберагацца на пэўны выпадак.

   • На жніво заўсёды хавалася сала.

|| зак. схавацца, ✂.

хаваць​¹, ✂; незак.

1. Класці, размяшчаць дзе-н. так, каб ніхто не змог знайсці або ўбачыць.

   • Х. грошы.

2. Укрываць, ахоўваць ад небяспекі.

   • Х. параненых партызан.

3. перан. Не выяўляць адкрыта.

   • Х. свае думкі.
   • Х. усмешку.

4. Засланяць сабой, рабіць нябачным.

   • Разложыстая груша ў сваім цяні хавае хатку.

5. Трымаць што-н. у пэўным месцы.

   • Х. рукі ў кішэнях.

6. Змяшчаць, утрымліваць у сабе.

   • Зямля хавае ў сваіх нетрах незлічоныя багацці.

7. Зберагаць для пэўнай патрэбы, не траціць, захоўваць.

   • Х. яблыкі на зіму.

8. Берагчы, як скарб, трымаць у памяці.

   • Х. у памяці мінулае.

|| зак. схаваць, ✂.

|| наз. хаванне, ✂.

хаваць​², ✂; зак.

1. Аддаваць зямлі, закопваць нябожчыка або крэміраваць яго і ўстанаўліваць урну з прахам дзе-н.

2. перан. Лічачы аджыўшым, аддаваць забыццю; забываць.

   • Х. свае мары.

|| зак. пахаваць, ✂.

|| наз. пахаванне, ✂.

|| наз. хаванне, ✂.

хада, ✂, ж.

1. Перамяшчэнне на нагах.

   • Стаміцца ад доўгай хады.

2. Уласцівая каму-н. манера хадзіць, паходка.

   • Лёгкая х.

3. перан. Цячэнне, развіццё чаго-н., ход.

   • Х. падзей.

хадавы, ✂.

1. гл. ход.

2. Які знаходзіцца на хаду, у эксплуатацыі.

   • Х. транспарт.

3. Не замацаваны ў пастаянным становішчы, рухомы (спец.).

   • Х. вал.

4. Які мае вялікі попыт; які знаходзіцца ў шырокім ужытку.

   • Х. тавар.
   • Хадавая тэма.

5. Які многа дзе бываў, ведае справу; лоўкі, растаропны (разм.).

   • Хадавая жанчына.

6. Звязаны з перамяшчэннем у пэўны перыяд у пэўным напрамку.

   • Хадавая рыба.

хадайнік, ✂, м.

1. Той, хто хадайнічае за каго-н. (разм.).

2. Асоба, якая вядзе чыю-н. справу ў судах (уст.).

|| ж. хадайніца, ✂.

хадайніцтва, ✂, н.

Афіцыйная просьба ў пісьмовай або вуснай форме.

• Адказаць у хадатайніцтве хадайніцтве.

хадайнічаць, ✂; незак.

Выступаць з хадатайніцтвам хадайніцтвам.

|| зак. пахадайнічаць, ✂.

|| наз. хадайнічанне, ✂.

хадакі, ✂, м. (разм.).

Боты, у якіх адрэзаны халявы.

• Уссунуць хадакі на ногі.

хаджалы, ✂ (разм.).

1. Які многа бываў дзе-н.; бывалы.

2. Пра каня: які хадзіў у запрэжцы.