хадайнік, ✂, м.

  1. Той, хто хадайнічае за каго-н. (разм.).

  2. Асоба, якая вядзе чыю-н. справу ў судах (уст.).

|| ж. хадайніца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)