Verbum

устанавіць, ✂; зак.

1. Паставіць належным чынам.

   • У. генератар.
   • У. прыцэл.

2. Вызначыць, назначыць, зацвердзіць, увесці ў дзеянне.

   • У. дзяжурства.
   • У. дні адпачынку.
   • У. нормы выпрацоўкі.

3. Наладзіць, ажыццявіць.

   • У. сувязь з кім-н.

4. Выявіць, вызначыць; давесці, адкрыць.

   • У., што чалавек не вінаваты.
   • У. ісціну.

|| незак. устанаўліваць, ✂ і устанаўляць, ✂.

|| наз. устаноўка, ✂ і устанаўленне, ✂.

установа, ✂, ж.

Арганізацыя, якая кіруе пэўнай галіной работы, занятая адпаведнай дзейнасцю.

• Дзяржаўныя ўстановы.
• Навуковая ў.
• Дзіцячыя ўстановы (дзіцячыя яслі, сады, бальніцы і пад.).

○

• Навучальная ўстанова — агульная назва школ, тэхнікумаў і пад.

устаноўка, ✂, ж.

1. гл. устанавіць.

2. Устаноўлены дзе-н. механізм, прыстасаванне.

   • Буравая ў.

3. Мэтавая накіраванасць, арыенціроўка на што-н.

   • У. на высокую якасць прадукцыі.
   • Творчая ў. пісьменніка.

4. Накіроўваючае ўказанне, дырэктыва.

   • У. цэнтральных органаў.
   • Даць, атрымаць устаноўку.

|| прым. установачны, ✂.

устаноўчы, ✂ (афіц.).

Які мае сваёй мэтай заснаванне, арганізацыю чаго-н.

• У. сход.

устаноўшчык, ✂, м.

Работнік па ўстаноўцы, мантажы чаго-н.

• У. машын.

|| ж. устаноўшчыца, ✂.

устараніцца, ✂; зак.

Ухіліцца ад удзелу ў чым-н.

• У. ад спраў.

|| незак. устараняцца, ✂.

устараніць, ✂; зак.

1. Зжыць, ліквідаваць.

   • У. перашкоды.

2. Звольніць, вызваліць (афіц.).

   • У. ад выканання абавязкаў.

|| незак. устараняць, ✂.

|| наз. устараненне, ✂.

устарэлы, ✂.

Які не адпавядае сучасным патрабаванням, выйшаў з ужытку, моды.

• У. погляд.
• Устарэлае слова.

|| наз. устарэласць, ✂.

устаў, ✂, м.

Буйны почырк старажытных лацінскіх, грэчаскіх і славяна-рускіх рукапісаў, які вызначаўся прамым і вельмі акуратным напісаннем літар.

|| прым. устаўны, ✂.

устаўка, ✂, ж.

1. гл. уставіць.

2. Тое, што ўстаўлена.

   • Устаўкі ў рукапісе.