Verbum

улюбёнец, ✂, м.

Той, каго асабліва любяць, цэняць; пястун, любімчык.

|| ж. улюбёнка, ✂.

улюбёны, ✂.

1. Зачараваны, захоплены кім-, чым-н.

   • Улюбёныя ў зямлю людзі.

2. Такі, якому аддаецца перавага ў параўнанні з чым-н. іншым, аблюбаваны.

   • Улюбёная страва.
   • Улюбёнае месца адпачынку.
   • Улюбёная справа.

|| наз. улюбёнасць, ✂.

уляжаць, ✂; зак.

Тое, што і улежаць.

• Хіба доўга ўляжыш на такім сонцы.

уляпацца, ✂; зак. (разм.).

1. Абляпацца, вымазацца.

   • У. ў гліну або глінай.

2. Трапіць у бяду, непрыемную справу.

   • У. ў гісторыю.

3. Закахацца.

   • У. ў хлопца.

уляпіцца, ✂; зак. (разм.).

1. Прыляпіцца, прыліпнуць.

   • Фарба ўляпілася так, што не ададраць.

2. Учэпіста ўзяцца за каго-, што-н.

   • У. за поручні.

|| незак. улеплівацца, ✂.

уляпіць, ✂; зак.

1. Лепячы, уставіць.

   • У. мазаіку ў сцяну.

2. перан. Моцна ўдарыць, выцяць каго-н. (разм.).

   • У. яму снежкай.
   • У. у вуха.

3. перан. Прычыніць, зрабіць што-н. (замяняе дзеясловы даць, паставіць і пад.).

   • У. вымову.
   • У. двойку.

|| незак. улепліваць, ✂.

уляцець, ✂; зак.

1. З лёту, на ляту пранікнуць куды-н.

   • Ластаўка ўляцела ў сенцы.

2. Вельмі хутка ўбегчы, уехаць куды-н. (разм.).

   • У. у хату.

3. Упасці, уваліцца ў што-н. (разм.).

   • У. у яму.
   • У. у гразь.

4. Папасці за якую-н. правіннасць (разм.).

   • Яму ўляцела ад бацькоў.

|| незак. улятаць, ✂.

умазаць, ✂; зак.

1. Запэцкаць, забрудзіць.

   • У. лоб у сажу.

2. Уставіць, замацаваўшы чым-н. вязкім.

   • У. кацёл у печ.

|| незак. умазваць, ✂.

|| наз. умазванне, ✂ і умазка, ✂.

умайстраваць, ✂; зак. (разм.).

Прыладзіць дзе-н., куды-н.

• У. люстэрка.

|| незак. умайстроўваць, ✂.

|| наз. умайстраванне, ✂.

умаліць, ✂; зак.

Схіліць да чаго-н. моцнай просьбай, угаворамі, упрасіць.

• У. няўступных бацькоў.

|| незак. умольваць, ✂.