Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

фігурант, , ж. (уст.).

  1. Танцоўшчык у групавых балетных выступленнях.

  2. Тое, што і статыст.

|| ж. фігурантка, .

фігурны, .

  1. гл. фігура.

  2. Які мае выгляд якой-н. геаметрычнай фігуры, узору.

    • Фігурная рамка.
  3. Які выконваецца з фігурамі (у 2 знач.).

    • Фігурнае плаванне.
    • Фігурнае катанне на каньках.
    • Фігурныя канькі (для фігурнага катання).
  4. Які мае прыгожую фігуру.

    • Фігурная дзяўчына.

|| наз. фігурнасць, .

фігурыст, , ж.

Спартсмен, які займаецца фігурным катаннем на каньках або выкананнем спартыўных практыкаванняў з фігурамі (у 2 знач.).

|| ж. фігурыстка, .

фігурысты, (разм.).

  1. Складаны па форме.

    • Фігурыстая разьба.
  2. Які мае прыгожую фігуру (у 4 знач.).

    • Ф. хлопец.

фідэізм, , м.

Рэлігійнае вучэнне, якое ставіць веру над розумам.

|| прым. фідэістычны, .

фідэіст, , м.

Паслядоўнік фідэізму.

|| ж. фідэістка, .

|| прым. фідэісцкі, .

фіёрд, , м.

Вузкі, з крутымі і высокімі берагамі марскі заліў, які глыбока ўразаецца ў сушу.

  • Скандынаўскія фіёрды.

фіжмы, .

У 18 — пач. 19 стст.: шырокі каркас, зроблены з кітовага вуса ў выглядзе абруча, які надзяваўся пад спадніцу і надаваў пышнасць фігуры, а таксама спадніца з такім каркасам.

фізіёлаг, , м.

Вучоны — спецыяліст у галіне фізіялогіі (у 1 знач.).

фізік, , м.

Спецыяліст па фізіцы.