Verbum

адча́йны, ✂.

1. Поўны адчаю; надзвычай цяжкі, роспачны, безвыходны.

   • А. крык.
   • Адчайнае становішча.

2. Рашучы, адважны, рызыкоўны, дзёрзкі.

   • А. чалавек.

|| наз. адчайнасць, ✂.

адчака́ньваць, ✂; незак.

Тое, што і чаканіць (у 2 знач.).

• А. словы.
• А. крокі.

адча́ліць, ✂; зак.

1. Адвязаць (прычал; спец.).

   • А. канат.

2. Адплысці ад берага.

   • Ад берага адчаліў паром.
   • Адчальвай! (таксама перан. ідзі адсюль, выбірайся; разм.).

|| незак. адчальваць, ✂.

|| наз. адчальванне, ✂ і адчал, ✂.

адчапі́цца, ✂; зак.

1. Расчэпліваючыся, аддзяліцца.

   • Адчапіўся вагон.

2. перан. Адысці, адстаць, адвязацца, перастаць дакучаць каму-н. (разм.).

   • Адчапіцеся вы ад дзіцяці!

|| незак. адчэплівацца, ✂ і адчапляцца, ✂.

адчапі́ць, ✂; зак.

Расчэпліваючы, аддзяліць.

• А. вагон.

|| незак. адчэпліваць, ✂ і адчапляць, ✂.

|| наз. адчэпліванне, ✂, адчапленне, ✂ і адчэпка, ✂.

адчапны́, ✂.

Такі, які можа быць адчэплены.

• Адчапныя вагоны.

адчарці́ць, ✂; зак.

1. Аддзяліць рысай; адкрэсліць.

2. Скончыць чарціць.

|| незак. адчэрчваць, ✂.

адча́яцца, ✂; зак.

1. Паддацца адчаю, пасці духам, страціць надзею на што-н.

   • А. ў бядзе.

2. Адважыцца на што-н. смелае, рызыкоўнае.

   • А. на мужны ўчынак.

|| незак. адчайвацца, ✂.

адчляні́цца, ✂; зак.

Аддзяліцца, вылучыцца з цэлага (пра асобныя часткі, члены чаго-н.).

|| незак. адчляняцца, ✂.

адчляні́ць, ✂; зак.

Аддзяліць, вылучыць з цэлага асобныя часткі чаго-н.

|| незак. адчляняць, ✂.

|| наз. адчляненне, ✂.