Verbum

аджы́ць, ✂; зак.

1. Скончыць жыць, пражыць.

   • А. свой век.

2. Тое, што і устарэць.

   • Аджылі розныя звычаі і забабоны.

3. Вярнуцца да жыцця, стаць зноў жывым, ажыць.

   • Прайшоў дождж, і аджыла ніва.

|| незак. аджываць, ✂.

адзалі́ць, ✂; зак. (спец.).

Апрацаваць заленнем.

• А. шкуру.

|| наз. адзол, ✂.

|| прым. адзольны, ✂.

• А. чан.

адзвані́ць, ✂; зак.

Скончыць званіць.

• Адзванілі званы.

|| незак. адзвоньваць, ✂.

адзе́жа, ✂, ж.

Тое, што і адзенне (у 1 знач.).

• Набыць зімовую адзежу.

|| памянш. адзежка.

• Каб не ежка ды не адзежка, была б грошай дзежка (прыказка).

адзе́жны, ✂.

Які мае адносіны да адзежы, прызначаны для яе.

• Адзежная шчотка.

адзе́жына, ✂, ж. (разм.).

Прадмет адзення.

• Купіць якую адзежыну.

адзе́нне, ✂, н.

1. Сукупнасць прадметаў з тканіны або футра, якія надзяваюць і носяць на сабе.

   • Зімовае а.
   • Магазін жаночага адзення.

2. Пакрыццё праезджай часткі вуліцы, дарогі (спец.).

   • Асфальтавае дарожнае а.

адзеравяне́лы, ✂.

Які страціў гібкасць, стаў цвёрды, неадчувальны.

• Адзеравянелыя ад холаду рукі.

|| наз. адзеравянеласць, ✂.

адзе́ць, ✂; зак.

1. Надзець на каго-н. вопратку, апрануць.

   • А. дзіця.
   • Зіма адзела поле снегам (перан.).

2. Апрануць кім-н.

   • А. Дзедам Марозам.

3. Забяспечыць каго-н. адзеннем.

   • Бацькі дзяцей адзелі і абулі.

4. Тое, што і надзець; нацягнуць.

   • Ледзь адзеў пальчаткі.

|| незак. адзяваць, ✂.

|| звар. адзецца, ✂.

|| незак. адзявацца, ✂.

|| наз. адзяванне, ✂.

адзёр, ✂, м.

Дзіцячая заразная хвароба, якая суправаджаецца высыпкай на целе.

|| прым. адзёрны, ✂.

• Адзёрнае захворванне.