Verbum

nab [næb] v. infml

1. лаві́ць; хапа́ць на ме́сцы злачы́нства; арышто́ўваць

2. кра́сці, цягну́ць;

Who’s nabbed my textbook? Хто сцягнуў мой падручнік?

3. застава́ць, заспява́ць;

I nabbed my friend at the station. Я заспеў сябра яшчэ на станцыі.

nabob [ˈneɪbɒb] n.

1. hist. набо́б

2. магна́т, уладальнік незлічо́нага бага́цця

Naboth [ˈneɪbɒθ] n. bibl. Навутэ́й, Навуфе́й

♦

Naboth’s vineyard вінагра́днік Навутэ́я; прадме́т за́йздрасці, хці́васці; мэ́та, для дасягне́ння яко́й іду́ць на злачы́нства