huff1 [hʌf] n. прыпа́дак раздражне́ння, вы́бух гне́ву
♦
in a huff infml у дрэ́нным настро́і, сярдзі́ты, раздражнёны; пакры́ўджаны
huff2 [hʌf] v. гавары́ць незадаво́леным, раздражнёным то́нам
♦
huff and puff infml
1) сапці́, ця́жка ды́хаць ад сто́мы;
She huffed and puffed to keep up with the rest. Яна цяжка дыхала, даганяючы астатніх.
2) раздражня́цца, гне́вацца; кры́ўдзіцца, злава́цца;
After huffing and puffing a little, she agreed with his decision. Яна пакрыўдавала нядоўга і згадзілася з яго рашэннем.