Verbum

huff​² [hʌf] v. гавары́ць незадаво́леным, раздражнёным то́нам

♦

huff and puff infml

1) сапці́, ця́жка ды́хаць ад сто́мы;

She huffed and puffed to keep up with the rest. Яна цяжка дыхала, даганяючы астатніх.

2) раздражня́цца, гне́вацца; кры́ўдзіцца, злава́цца;

After huffing and puffing a little, she agreed with his decision. Яна пакрыўдавала нядоўга і згадзілася з яго рашэннем.