Verbum

apocope [əˈpɒkəpi] n. ling. апо́капа (утварэнне новых слоў шляхам усячэння канца слова)

Apocrypha [əˈpɒkrɪfə] n. pl.

1. the Apocrypha eccl. Апо́крыфы

2. апо́крыфы; тво́ры, а́ўтар які́х не ўстано́ўлены

apocryphal [əˈpɒkrɪfl] adj.

1. eccl. апакрыфі́чны, неканані́чны

2. няпэ́ўны, сумні́ўны

apogee [ˈæpədʒi:] n. апаге́й (таксама перан.); са́мая высо́кая ступе́нь развіцця́; ро́сквіт (чаго-н.)

apolitical [ˌeɪpəˈlɪtɪkl] adj. апаліты́чны

Apollo [əˈpɒləʊ] n.

1. myth. Апало́н

2. прыгажу́н

apologetic [əˌpɒləˈdʒetɪk] adj. выба́члівы, праба́члівы; які́ просіць прабачэ́ння;

an apologetic letter ліст, по́ўны выбачэ́нняў;

an apologetic smile выба́члівая ўсме́шка;

with an apologetic air з вінава́тым вы́глядам;

He was very apologetic. Ён прасіў прабачэння.

apologetics [əˌpɒləˈdʒetɪks] n. апалаге́тыка

apologist [əˈpɒlədʒɪst] n. апалаге́т, абаро́нца яко́й-н. ідэ́і/яко́га-н. вучэ́ння; прыхі́льнік (ідэі)

apologize, BrE -ise [əˈpɒlədʒaɪz] v. прасі́ць прабачэ́ння