Verbum

appear [əˈpɪə] v.

1. пака́звацца, з’яўля́цца;

Smoke appeared on the horizon. На гарызонце з’явіўся дым.

2. здава́цца; ака́звацца;

it appears (to me) that … (мне) здае́цца, што …;

He appears to have left. Здаецца, ён паехаў/з’ехаў.

3. выступа́ць у судзе́;

He has been asked to appear as a witness for the defence. Яго папрасілі выступіць на судовым працэсе ў якасці сведкі на баку абароны.

appearance [əˈpɪərəns] n.

1. зне́шнасць; во́нкавы вы́гляд;

2. з’яўле́нне, паяўле́нне;

make/put in an appearance з’яўля́цца (на лю́дзях)

♦

to all appearances мярку́ючы па ўсі́м;

keep up appearances рабі́ць вы́гляд, што нічо́га не зда́рылася;

appearances are deceptive зне́шнасць падма́нлівая

appease [əˈpi:z] v. fml

1. супако́йваць, заспако́йваць, суціша́ць, уціхамі́рваць;

appease an angry man супако́йваць раз’ю́шанага чалаве́ка;

appease smb.’s anger суніма́ць чый-н. гнеў

2. наталя́ць;

appease one’s hunger наталя́ць го́лад

appeasement [əˈpi:zmənt] n. fml утаймава́нне; замірэ́нне;

a policy of appeasement палі́тыка замірэ́ння

appeaser [əˈpi:zə] n. прыміры́цель

appellant [əˈpelənt] n. law апеля́нт

appellate court [əˈpelətkɔ:t] n. апеляцы́йны суд

appellation [ˌæpeˈleɪʃn] n. fml на́зва; абазначэ́нне; ты́тул

appellative [ˌæpəˈleɪtɪv] n. ling. імя́ агу́льнае (як супрацьлегласць імені ўласнаму)

appellee [ˌæpeˈli:] n. law адка́зчык (па апеляцыі)