Verbum

impose [ɪmˈpəʊz] v. (on/upon)

1. абклада́ць (падаткам, штрафам і да т.п.)

2. навя́зваць (рашэнне, думку і да т.п.)

3. падма́нваць, ашу́кваць; скарысто́ўваць (каго-н./што-н. у сваіх мэтах);

We have been imposed upon. Нас ашукалі.

imposing [ɪmˈpəʊzɪŋ] adj. зна́чны, уража́льны, імпаза́нтны

imposition [ˌɪmpəˈzɪʃn] n.

1. усклада́нне, наклада́нне (абавязку, штрафу і да т.п.)

2. абклада́нне, пада́так

3. празме́рнае патрабава́нне

impossibility [ɪmˌpɒsəˈbɪləti] n. немагчы́масць, немажлі́васць

impossible [ɪmˈpɒsəbl] adj. немагчы́мы, немажлі́вы

impostor, imposter [ɪmˈpɒstə] n. самазва́нец; самазва́нка

impotence [ˈɪmpətəns] n.

1. бяссі́льнасць

2. med. імпатэ́нцыя

impotent [ˈɪmpətənt] adj.

1. бяссі́льны

2. med. імпатэ́нтны

impoverish [ɪmˈpɒvərɪʃ] v. абядня́ць, збядня́ць

impoverished [ɪmˈpɒvərɪʃt] adj. абядне́лы, збядне́лы