Verbum

умиление

ср. замілаванне, -ння ср.

(растроганность) расчуленасць, -ці жен., расчуленне, -ння ср.

приходить в умиление — адчуваць замілаванне, расчульвацца

умилённо

нареч. замілавана

расчулена

умилённость

замілаванасць, -ці жен.

расчуленасць, -ці жен.

умилённый

замілаваны

расчулены

умилительно

1) нареч. з замілаваннем

2) безл. в знач. сказ. міла, прыемна

умилительность

замілавальнасць, -ці жен.

расчуленасць, -ці жен.

умилительный

замілавальны

умилить

совер. замілаваць

(растрогать) расчуліць

умилиться

замілавацца

расчуліцца

умилосердить

совер. уст. уміласцівіць, уласкавіць