Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

уговаривание

угаворванне, -ння ср.

уговаривать

несовер. угаворваць

уговариваться

1) разг. (условливаться) угаворвацца, умаўляцца

(договариваться) дагаворвацца, дамаўляцца

2) страд. угаворвацца

уговор

муж.

1) (действие) угавор, -ру муж.

угаворванне, -ння ср.

2) разг. (взаимное соглашение) угавор, -ру муж., умова, -вы жен.

(договорённость) дагаворанасць, -ці жен., дамоўленасць, -ці жен.

(действие) дамаўленне, -ння ср.

уговор дороже денег — угавор даражэй за грошы

уговорённый

угавораны

уговорить

совер. угаварыць

уговориться

разг. (условиться) угаварыцца, умовіцца

(договориться) дагаварыцца, дамовіцца

уговорный

разг. умоўлены

уговорчивый

разг. згаворлівы, падатлівы, памяркоўны

уговорщик

угаворшчык, -ка муж.