Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

наезд

1) наезд, -ду муж.

бывать наездом — бываць наездам

2) (набег) наезд, -ду муж., набег, -гу муж.

(нападение) напад, -ду муж.

наездить

совер.

1) в разн. знач. наездзіць

(дорогу — ещё) аб’ездзіць

шофёр наездил на этой машине тысячу километров — шафер наездзіў на гэтай машыне тысячу кіламетраў

2) (лошадь) аб’ездзіць

наездиться

разг. наездзіцца

наездка

жен. (лошади) аб’езджванне, -ння ср.

наездник

1) (ездок) яздок, род. ездака муж.

(всадник) коннік, -ка муж.

2) (тренер лошади) спец. наезнік, -ка муж.

наездница

жен.

1) яздок, род. ездака муж.

2) спец. наезніца, -цы жен.

наездничать

несовер.

1) (ездить верхом) ездзіць (верхам)

2) (совершать набеги на неприятеля) уст. рабіць набегі, нападаць

наезднический

1) яздоцкі

2) наезніцкі

см. наездник

наездничество

1) (верховая езда) наезніцтва, -ва ср.

2) (наезды, набеги) уст. набег, -гу муж., напад, -ду муж.

3) (профессия наездника в цирке, на бегах) наезніцтва, -ва ср.

наездничий

уст. см. наезднический