упреть
совер. в разн. знач. упрэць, увапрэць
каша хорошо упрела — каша добра ўпрэла
лошадь упрела — конь упрэў (увапрэў)
упрёк
муж. папрок, -ку муж., упікі, -каў мн., упіканне, -ння ср.
закід, -ду муж.
(укор) дакор, -ру муж.
упростить
совер. прям., перен. спрасціць
см. упрощать
упрочение
книжн. умацаванне, -ння ср., замацаванне, -ння ср.
усталяванне, -ння ср.
(неоконч. действие) умацоўванне, -ння ср., замацоўванне, -ння ср., усталёўванне, -ння ср.
см. упрочивать
упроченный
умацаваны, мног. паўмацоўваны, замацаваны, мног. пазамацоўваны
усталяваны
упрочивать
несовер. книжн. (укреплять) умацоўваць, замацоўваць
(утверждать) усталёўваць
см. упрочить
упрочиваться
возвр., страд. умацоўвацца, замацоўвацца
усталёўвацца
см. упрочиться, упрочивать
упрочить
совер. (укрепить) умацаваць, мног. паўмацоўваць, замацаваць, мног. пазамацоўваць
(утвердить) усталяваць
упрочить своё положение — умацаваць сваё становішча
картина упрочила за ним славу большого художника — карціна замацавала за ім славу вялікага мастака