Verbum

упоённый

захоплены

зачараваны

упоительно

нареч. чароўна

упоительность

чароўнасць, -ці жен.

упоительный

чароўны

упоить

совер. прост. упаіць

упокоение

ср. уст. супакаенне, -ння ср., заспакаенне, -ння ср.

(покой) спакой, -кою муж., супакой, -кою муж., спачын, -ну муж.

место упокоения церк. — месца (вечнага) спачыну, магіла

упокоить

совер. уст. супакоіць, заспакоіць, даць спачын

упокоиться

1) уст. супакоіцца, заспакоіцца

2) (об умершем, похороненном) спачыць

упокой

за упокой церк. — за спачын

начать за здравие, а кончить за упокой — пачаць за здароўе, а кончыць за спачын

упокойник

прост. см. покойник