Verbum

уговорщица

угаворшчыца, -цы жен.

угода

в угоду — каб дагадзіць

угоден

см. угодный

угодить

совер.

1) (услужить) дагадзіць (каму-чаму), угадзіць (каму-чаму)

унаравіць (каму-чаму)

на всех трудно угодить — усім цяжка дагадзіць (угадзіць, унаравіць)

2) (попасть куда-либо) разг. трапіць

папасці

лиса угодила в капкан — ліса трапіла (папала) у пастку

3) (удариться) разг. ударыцца, выцяцца, стукнуцца

он угодил лбом в дверь — ён ударыўся (выцяўся) ілбом у дзверы (аб дзверы)

4) (бросая, попасть) папасці, трапіць, пацэліць, уцэліць

угодить камнем в окно — папасці (пацэліць, трапіць) каменем у акно

угодливо

нареч. угодліва

дагодліва

угодливость

жен. угодлівасць, -ці жен., дагодлівасць, -ці жен.

ліслівасць, -ці жен., падлізванне, -ння ср.

угодливый

угодлівы

дагодлівы

(льстивый) ліслівы, падлізлівы

угодник

1) разг. угоднік, -ка муж.

(льстец) ліслівец, -ліўца муж., падлізнік, -ка муж., падліза, -зы муж.

2) рел. угоднік, -ка муж.

угодница

1) угодніца, -цы жен.

падлізніца, -цы жен.

падліза, -зы жен.

2) рел. угодніца, -цы жен.

угодничание

удыганне, -ння ср. (перад кім-чым)

(угождение) дагаджанне, -ння ср., нараўленне, -ння ср. (каму-чаму)

(подольщение) падлашчванне, -ння ср. (да каго-чаго)

(подлизывание) падлізванне, -ння ср. (да каго-чаго)