наследовать
1) совер., несовер. (что-либо) несовер. атрымліваць у спадчыну
совер. атрымаць у спадчыну
он наследовал этот дом от отца — ён атрымаў у спадчыну гэты дом ад бацькі
2) биол. несовер. наследаваць
совер. наследаваць, унаследаваць
3) (кому-либо) несовер. юр. мець права на спадчыну (пасля каго-небудзь)
совер. атрымаць спадчыну (пасля каго-небудзь)
сын наследует отцу — сын мае права на спадчыну пасля бацькі
он наследовал своему дяде — ён атрымаў спадчыну пасля свайго дзядзькі
наследоваться
возвр., страд. атрымлівацца ў спадчыну
наследодатель
юр. спадчынадавец, -даўца муж.
наследственность
биол. спадчыннасць, -ці жен.
наследство
ср. спадчына, -ны жен.
культурное наследство — культурная спадчына
наслоение
геол., перен. наслаенне, -ння ср., напластаванне, -ння ср.
наслоить
совер. наслаіць, напластаваць