Verbum

чужа́к разг.

1. (пришлый) чужы́нец, -нца м.;

2. (чуждый) чужані́ца, -цы м.

чужани́н фольк., прост. чужа́нін, -на м.

чужа́чка разг.

1. чужы́нка, -кі ж.;

2. чужані́ца, -цы ж.; см. чужа́к.

чужби́на чужы́на, -ны ж.

чужда́ться несов.

1. чужа́цца, цура́цца; (избегать) уніка́ць; (уклоняться) ухіля́цца (ад каго, ад чаго);

2. перен. уніка́ць, быць во́льным (ад чаго);

чужда́ться за́висти уніка́ць за́йздрасці.

чу́ждость

1. непрыхі́льнасць, -ці ж. (да чаго); во́льнасць, -ці ж. (ад чаго); далёкасць, -ці ж. (ад чаго);

2. чу́жасць, -ці ж.; см. чу́ждый;

чу́ждый

1. (непричастный) непрыхі́льны (да чаго); (свободный) во́льны (ад чаго); (далёкий) далёкі (ад чаго);

чу́ждый интри́г непрыхі́льны да інтры́г (далёкі ад інтры́г);

чу́ждый за́висти во́льны ад за́йздрасці;

он чужд э́тому де́лу ён далёкі ад гэ́тай спра́вы (непрыхі́льны да гэ́тай спра́вы);

2. (чужой) уст. чужы́.

чужевла́стие чужаўла́ддзе, -ддзя ср.

чужеда́льний нар.-поэт. чужадалёкі, далёкі.

чужезе́мец уст. чужазе́мец, -мца м.;