Verbum

чуда́к дзіва́к, -ка́ м.;

чудакова́тость дзівакава́тасць, -ці ж., дзіва́члівасць, -ці ж., дзіва́чнасць, -ці ж.;

чудакова́тый разг. дзівакава́ты, дзіва́члівы, дзіва́чны;

чуда́ческий дзіва́цкі;

чуда́чество дзіва́цтва, -ва ср.;

чудачи́на разг., см. чуда́к;

чуда́чить несов., разг. дзіва́чыць;

чуда́чка дзіва́чка, -кі ж.

чудеса́ цу́ды, -даў мн.; дзіво́сы, -во́с и -во́саў мн.; см. чу́до.

чуде́сить несов., разг. дзіва́чыць.