чрева́тый бага́ты (на што); по́ўны (чаго);
быть чрева́тым че́м-л. таі́ць у сабе́ што (бага́та чаго́), насі́ць у сабе́ што (бага́та чаго́), быць бага́тым на што, быць по́ўным чаго́;
собы́тия, чрева́тые после́дствиями падзе́і, небяспе́чныя на вы́нікі; падзе́і, які́я то́яць у сабе́ небяспе́чныя вы́нікі.
чре́во уст. чэ́рава, -ва ср.;
◊
во чре́ве ма́тери у ло́не ма́ці.
чревовеща́ние чэрававяшча́нне, -ння ср.;
чревовеща́тель чэрававяшча́льнік, -ка м.;
чревовеща́тельница чэрававяшча́льніца, -цы ж.;
чревовеща́тельный чэрававяшча́льны.
чревосече́ние мед. чэравасячэ́нне, -ння ср.
чревоуго́дие абжо́рства, -ва ср.;
чревоуго́дник абжо́ра, -ры м.;
чревоуго́дница абжо́ра, -ры ж.;