тыл в разн. знач. тыл, род. ты́лу м.;
в тылу́ врага́ у ты́ле во́рага;
зайти́ с ты́ла зайсці́ з ты́лу;
тылови́к разг. тылаві́к, -ка́ м.;
тылово́й тылавы́.
ты́льный ты́льны.