Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

тычи́на разг. тычы́на, -ны ж., ты́чка, -кі ж.

тычи́нка бот. тычы́нка, -кі ж.;

тычи́нковый, тычи́ночный тычы́нкавы.

тычи́нник разг. (ограда) частако́л, -ла м.

тычко́вый (о кирпиче) старчако́вы, папяро́чкавы.

тычко́м нареч.

1. старчма́, старчако́м, насто́рч; (стоймя) сто́йма;

2. (о кладке кирпича) старчако́м, папяро́чкай;

3. (об ударе) штурхялём.

тычо́к м.

1. (торчащий предмет) разг. патарча́ка, -кі ж.;

2. (поперечная кладка кирпича) стр. старча́к, -ка́ м., папяро́чка, -кі ж.;

3. (лёгкий удар) разг. штурхе́ль, -хяля́ м.