Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

тык в знач. сказ., разг. тык; торк; тыц.

ты́каниеI

1. ты́канне, -ння ср.; то́рканне, -ння ср.; утыка́нне, -ння ср.; уто́ркванне, -ння ср.;

2. со́ванне, -ння ср., ты́цканне, -ння ср.; см. ты́катьI.

ты́каниеII ты́канне, -ння ср.; см. ты́катьII.

ты́каньеI, см. ты́каниеI.

ты́каньеII, см. ты́каниеII.

ты́катьI несов.

1. ты́каць; то́ркаць; (втыкать) утыка́ць; уто́ркваць;

ты́кать па́лкой в зе́млю ты́каць (то́ркаць) па́лкай у зямлю́;

2. (совать) со́ваць, ты́цкаць;

поросёнок ты́чет нос в коры́то парася́ ты́цкае лыч у кары́та;

ты́кать па́льцем на кого́-л. ты́цкаць па́льцам на каго́е́будзь;

ты́кать в нос (кому-л.) со́ваць (ты́цкаць) у нос (каму-небудзь).

ты́катьII несов. (называть на «ты») прост. ты́каць.

ты́каться несов.

1. (наталкиваться) то́ркацца;

2. перен., разг. ле́зці.

ты́ква ж. гарбу́з, -за́ м.;

ты́квенник кул. гарбу́з, -за́ м.;