спра́ваI
Verbum
анлайнавы слоўнікспра́ваII
1. (дело, работа)
2. (снаряжение)
3. (управа)
нет спра́вы с ним не́льга яму́ даць ра́ды, нія́к не спра́віцца з ім.
справедли́во
справедли́вость справядлі́васць, -ці
◊
отда́ть справедли́вость сказа́ць пра́ўду;
справедли́вый
справедли́вое реше́ние справядлі́вае рашэ́нне;
справедли́вый судья́ справядлі́вы суддзя́.
спра́вить
спра́вить имени́ны спра́віць імяні́ны;
спра́вить себе́ но́вый костю́м
спра́витьсяI
1. (сделать, исполнить что-л.) спра́віцца, здо́лець (што);
спра́виться с рабо́той спра́віцца з рабо́тай, здо́лець рабо́ту;
2. (одолеть в борьбе) спра́віцца, адо́лець (каго, што);
спра́виться с врага́ми спра́віцца з во́рагамі, адо́лець во́рагаў.
спра́витьсяII
спра́виться о здоро́вье даве́дацца пра здаро́ўе.
спра́вка
обрати́ться куда́-л. за спра́вкой звярну́цца куды́-не́будзь за даве́дкай;
спра́вка с ме́ста рабо́ты даве́дка з ме́сца пра́цы.
справля́ть