Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

дым дым, род. ды́му м.;

дым коромы́слом дым каро́мыслам;

нет дыма без огня́ посл. ды́му без агню́ не быва́е;

дыма́рь спец. дыма́р, -ра́ м.; обл. кура́ч, -ча́ м.;

дыми́ть несов.

1. (испускать дым) дыме́ць;

2. (напускать дыма) дымі́ць;

дыми́ться дымі́цца;

дымка смуга́, -гі́ ж.;

дымно нареч., безл., в знач. сказ. ды́мна;

дымность ды́мнасць, -ці ж.;

дымность дви́гателя ды́мнасць рухавіка́;

дымный прям., перен. ды́мны;

дымово́й дымавы́;

дымова́я труба́ ко́мін.

дымога́рный / дымога́рная труба́ техн. дымага́рная труба́.