ды́ба ист. ды́ба, -бы ж.;
ды́биться несов. ды́біцца;
ды́бом нареч. ду́ба, дубка́;
◊
во́лосы вста́ли ды́бом валасы́ ду́ба ста́лі.
дыбы́ на дыбы́ прям., перен. на дыбкі́, дубка́.