Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

доI предлог с род. да (каго, чаго);

от Ми́нска до По́лоцка ад Мі́нска да По́лацка;

отложи́ть до ве́чера адлажы́ць (адкла́сці) да ве́чара;

дойти́ до реки́ дайсці́ да ракі́э́чкі);

начи́стить до бле́ска начы́сціць да бля́ску;

зал вмеща́ет до ты́сячи челове́к за́ла ўмяшча́е да ты́сячы чалаве́к;

до вре́мени да ча́су;

до поры́ до вре́мени да пары́ да ча́су;

до свида́ния да пабачэ́ння;

от сло́ва до сло́ва ад сло́ва да сло́ва.

доII муз. до нескл., ср.;

ве́рхнее до ве́рхняе до.

доа́томный даа́тамны.

доба́вить сов.

1. даба́віць; прыба́віць;

2. (сказать или написать в дополнение) дада́ць;

доба́виться даба́віцца; прыба́віцца;

доба́вка ж., разг., см. добавле́ние;

добавле́ние ср.

1. (действие) дабаўле́нне, -ння ср.; прыбаўле́нне, -ння ср.; дадава́нне, -ння ср.; см. добавля́ть;

2. (то, что добавляется) даба́ўка, -кі ж.; прыба́ўка, -кі ж.; дада́так, -тку м.;

примеча́ния и добавле́ния заўва́гі і дада́ткі;

в добавле́ние к ска́занному у дада́так да ска́занага;

доба́вленный

1. даба́ўлены; прыба́ўлены;

2. дада́дзены; см. доба́вить;

добавля́ть несов.

1. дабаўля́ць; прыбаўля́ць;

2. (говорить или писать в дополнение) дадава́ць;

добавля́ться

1. дабаўля́цца, прыбаўля́цца;

2. страд. дабаўля́цца, прыбаўля́цца; дадава́цца; см. добавля́ть.